We zijn niet ons lichaam. Maar jouw rug is glad als het oppervlak van een meer in de nacht met haar zwart. Uren zou ik er op rond kunnen roeien zonder andere onregelmatigheden tegen te komen dan de eilanden van je wervels. Ik zou in je willen duiken en door je heen zwemmen, alsof daar een plek is waar ik kan gaan bestaan.
Jij en ik, we werden samen gedreven als dieren in een kooi. We hebben zuurstof nodig.